Kościółek Polski
Kaplica pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny
Obiekt zwany Kościółkiem Polskim, pierwotnie pełnił rolę kaplicy pw. Najświętszej Marii Panny. Został wybudowany w latach 1378 – 1402, tuż za obrębem murów miejskich w północno – zachodniej części miasta, przez biskupa Prabut Jana I Mnicha. Teren przy kościele był wykorzystywany jako cmentarz grzebalny dla czeladzi biskupiej i domowników.
W 1412 roku biskup Jan II Ryman, potwierdza niezależność kaplicy jako kościoła parafialnego. Pod koniec XV wieku biskup Jan IV oddaje kościół zakonowi karmelitów z Gdańska. Nazwa kościółek polski wzięła się stąd, że w kościele tym odprawiano nabożeństwa w języku polskim.
Ludność Prabut w tym okresie, oprócz kolonistów niemieckich, liczyła też pewien procent Polaków. W latach 1541 – 1811 pracowało tu 25 polskich księży. Fakt ten potwierdza zapis z wizytacji kościelnej z 1576 roku, o przeznaczeniu tego kościoła dla ludności polskiej.
Z dawnego wyposażenia kościoła niestety niewiele ocalało. Na uwage zasługuje zasługuje pochodzący z XVIII wieku sufit w stylu barokowym z drewnianymi malaturami przedstawiającymi Chrystusa jako źródło życia oraz postacie czterech ewangelistów: Marka, Mateusza, Jana i Łukasza. Oprócz obrazów, znajdują się tam napisy po łacinie, niemiecku oraz najstarsze na terenie gminy napisy w języku polskim, zawierające fragmenty psalmu 149 oraz pierwsze wersy z ewangelii przedstawionych postaci.
Autor: Piotr Pilewski